donderdag 31 december 2009
Sambusak
Met het oog op Oudejaarsavond heb ik gisteravond deze sambusaks gemaakt - uiteindelijk drink je champagne beter niet op een lege maag! Geloof me.
Ingrediënten deeg:
200 gr Griekse of Turkse yoghurt
60 ml olijfolie
300 gr bloem
1 eetlepel bakpoeder
0,5 theelepel zout
Ingrediënten vulling 1:
1 ei
2 takjes munt
250 gr lamsgehakt
1 mespuntje kaneelpoeder
zout en peper
Ingrediënten vulling 2:
100 gr bladspinazie
200 gr feta
sesamzaad
zout en peper
Kneed een soepel deeg van de ingrediënten voor het deeg. Laat het verpakt in plastic folie 1 uur rusten in de koelkast.
Klop het ei los en hak de munt. Meng het gehakt met de helft van het ei, de munt, de kaneel, zout en peper (vulling 1).
Stoom de spinazie 1 minuut op 100 graden Celcius en hak het fijn. Brokkel de feta en voeg het bij de spinazie. Breng op smaak met (weinig) zout en peper (vulling 2).
Rol het deeg uit en maak van de helft rondjes met behulp van een steker en snijd van de rest vierkantjes. Bestrijk de randjes met water en schep er een beetje vulling op. Vouw ze dicht en druk de randen aan met een vork. Vul de rondjes met de spinzievulling (vulling 2) en de vierkantjes met het gehakt (vulling 1). Bestrijk ze met de rest van het ei en bestrooi de spinaziesambusak met sesamzaadjes. Verwarm de oven voor de hetelucht 180 graden Celcius en bak ze in 20-25 minuten gaar.
Voor diegenen onder jullie die geen stoomoven hebben: gewoon 100 gr diepvries bladspinazie ontdooien, goed uitknijpen en klaar! En voor diegenen die even geen lamsgehakt in huis hebben: met rundergehakt lukt het ook! Overbodig om te zeggen dat ik de varianten met de diepvriesspinazie en rundergehakt heb gemaakt....
Tot slot: ik had behoorlijk wat vulling over. Dat betekent waarschijnlijk dat ik het deeg dunner had moeten uitrollen en dus meer sambusaks had kunnen maken. Ik heb het echter opgelost door voor de resterende vulling bladerdeeg te gebruiken.
Ik wens jullie allemaal een goed uiteinde en een gelukkig, gezond en vooral smakelijk 2010!
dinsdag 29 december 2009
Tortillasoep
1 ui, grof gesneden
dinsdag 15 december 2009
Memories of Asia
In alle consternatie - yes, op het laatste moment toch nog een plekje kunnen reserveren! - vergat ik mijn camera, dus de vage kiekjes van mooie gerechtjes blijven jullie bespaard. In plaats daarvan zullen jullie het moeten doen met mijn beschrijving van de verschillende gangen.
Laat het maar meteen duidelijk zijn: "Memories of Asia" is ge-wel-dig! Vriendinnetje L. had zich (zonder morren) aangemeld om mee te gaan en leek aan het einde van de avond enigszins verbijsterd (geërgerd?) dat ik haar nog nooit eerder had meegenomen naar deze "Chinees". Het moge duidelijk zijn dat dit restaurant geen doorsnee-Chinees is:
Er is geen kaart. Aan het begin van de avond kun je opgeven waar je niet van houdt. Dat lijstje was bij ons erg beperkt en we wilden graag van alles proeven; vlees, vis, vegetarisch, alles ok. Er volgen dan 3 gerechtjes en daarna kun je iedere keer beslissen of je nog een "ronde" meedoet. Na de eerste 3 gerechtjes krijg je een spoom ("ja hoor, vul maar op met sparkling wine") en je gaat gewoon net zo lang door als je wilt. Vriendinnetje L. en ik hebben de volgende gerechtjes met veel smaak verorberd:
* St. Jacobsschelp met glasnoedels en peultjes (en veel knoflook!)
* Struisvogel - heel fijngehakt en geserveerd in een blad ijsbergsla (de bedoeling is dat je het oprolt tot een soort loempia en met je vingers eet)
* Roodbaars
* Springbok (voor vriendinnetje L. - ze heeft een groot zwak voor alles wat uit Zuid-Afrika komt) - erg mals en met een licht zoete saus
* Wild zwijn (voor mij - ik neem graag genoegen met de producten van de Veluwe) - opnieuw supermals en met een iets scherpere saus
* White Tiger garnalen - hele exemplaren, lekker met je vingers eten! Gekruid met 5 spice poeder.
* Lam met wilde spinazie voor vriendinnetje L. Op dit punt had ik aangegeven te stoppen, maar gelukkig kwam er toch nog een mini-bordje voor mij... Daar word ik toch zo blij van...
De opsomming is te kort en doet het geheel geen eer aan. Het eten was super verzorgd, de bediening was perfect en attent, de wijnen waren lekker - kortom: L. en ik waren twee hele happy campers. We komen absoluut terug (dat gaat nu zeker geen 10 jaar meer duren).
We aten met z'n tweeën voor EUR 140,00 inclusief fooi. Dat is inclusief 4 glazen wijn, koffie en thee na en een fles bronwater. Niet goedkoop, maar oh.... wat was het de prijs waard.....!!
Zalm met cranberry
Ingrediënten (voor 2 personen):
moot zalmfilet (ca. 400 gr)
2 eetlepels cranberry compote of cranberry jelly
5 takjes verse tijm
zout en peper
Bestrooi de zalm met peper en zout en bestrijk hem dan royaal met de cranberry. Doe dit slechts aan 1 kant (zijnde niet de vel-zijde)! Peuter de verse tijm van de takjes en verdeel over de cranberry. Bak dan de zalm circa 5 minuten op de vel-zijde en laat hem daarna nog even circa 7 minuten onder de grill (op 175 graden Celcius) staan. De cranberry compote / jelly wordt bij verwarming vloeibaar, dus het is normaal als een deel er van afglijdt. Dat kun je gewoon weer terug leggen...
Ik serveerde deze zalm op een bedje van linzen. De linzen waren alleen gekruid met zout en peper en - opnieuw! - een kleine lepel cranberry jelly. Ook dit lijkt een onmogelijke combinatie, maar als Albert Heijn Excellent het doet.... Ik had namelijk gezien dat in het "Vegetarisch taartje" van AH ook linzen en cranberry compote gecombineerd worden. Het taartje gaat niet bij mij landen, maar hartelijk dank voor het idee!
Tenslotte: opnieuw excuses voor de miserabele kwaliteit van de foto. Er gloort echter hoop! In januari ga ik een workshop digitale food-fotografie volgen (samen met Marieke van Alle Taarten), dus volgend jaar hoop ik jullie versteld te doen staan van alle smakelijke, goed belichte en vooral scherpe foto's...!
A Christmas tiramisu disaster
Tegenwoordig ben ik - na wekenlang non-stop in de winkel te hebben gestaan - met Kerst compleet knock out en laat ik me graag verwennen. Meestal bied ik dan wel aan om het dessert te maken en dit jaar had ik bedacht dat het stroopwafel tiramisu zou gaan worden. Vorig jaar had ik een andere tiramisu-variant (namelijk met speculaas) gemaakt en gezien het succes daarvan, ging ik dit jaar niet al te drastisch varieren.
Natuurlijk moest het recept wel een keer proefdraaien, dus het weekend voor Kerst ging ik aan de slag. Tja... we moesten hopen op een goede uitvoering, want de generale repetitie was een drama! Je hebt soms van die dagen dat alles fout loopt.... Ik ging bijvoorbeeld even boter smelten in de magnetron. Alleen... als je even niet oplet, gaat de gesmolten boter dan koken en veroorzaakt het een gesmolten-boter-explosie. Fijn, de hele combi-magnetron zat dus onder de gesmolten boter en ik kon lekker gaan poetsen. Dit nam enige tijd in beslag en dus was de koffie - die ik nodig had om gelatine in op te lossen - afgekoeld van kokend heet tot lauwwarm. Waardoor dus de gelatine niet goed wilde oplossen....
Trouwens: ik dacht dat ik de combi-magnetron echt goed had schoongemaakt, maar toen ik de volgende ochtend broodjes wilde bakken, kwamen er zwarte wolken uit. Ik trok de conclusie dat ik maar beter even uit de keuken kon blijven.
Uiteindelijk was het de dag voor de Kerst en had ik gepland om 's avonds dan toch maar de tiramisu te maken (ik wist nu immers hoe het NIET moest). Maar... de vele uren in de winkel begonnen z'n tol te eisen en m'n enthousiasme en motivatie om 's avonds de keuken in te gaan waren... nihil (naar boven afgerond). En toen bleek ineens dat kerstengelen toch bestaan: net op het moment dat ik in de winkel m'n hoge hakken stond te vervloeken en de uren aftelde voor ik ze uit mocht doen, rinkelde m'n mobiel. Marieke van Alle Taarten bleek nog wat "restanten" te hebben van haar opdrachten en ze stelde voor om een tasje bij mij thuis aan de deur te hangen - want zelf kon ze geen suiker meer zien. Oh, wat was het een zoet moment toen ik bij thuiskomst de volgende kunstwerkjes aantrof:
Je zult begrijpen dat ik geen enkele moeite meer heb gedaan om een tiramisu in elkaar te draaien. De taartjes gingen mee naar mijn maman en deden daar dienst als dessert. Na uitgebreide bewondering bleek dat ze nog lekkerder smaakten dan ze eruit zagen... Marieke, heel hartelijk dank!!