Sambusak

Tijdens mijn beschamend luie Kerstdagen lag ik zappend op de bank en kwam toen toevallig een uitzending van "The Taste of Life" tegen. De aflevering ging over Jordanie en Rudolph van Veen maakte sambusaks. Dat zijn kleine pasteitjes met een hartige vulling - een soort Midden-Oosten variant op de samosa's uit India. Met name het deeg trok m'n aandacht; dat wordt namelijk gemaakt met Griekse yoghurt.
Met het oog op Oudejaarsavond heb ik gisteravond deze sambusaks gemaakt - uiteindelijk drink je champagne beter niet op een lege maag! Geloof me.

Ingrediënten deeg:
200 gr Griekse of Turkse yoghurt
60 ml olijfolie
300 gr bloem
1 eetlepel bakpoeder
0,5 theelepel zout

Ingrediënten vulling 1:
1 ei
2 takjes munt
250 gr lamsgehakt
1 mespuntje kaneelpoeder
zout en peper

Ingrediënten vulling 2:
100 gr bladspinazie
200 gr feta
sesamzaad
zout en peper

Kneed een soepel deeg van de ingrediënten voor het deeg. Laat het verpakt in plastic folie 1 uur rusten in de koelkast.
Klop het ei los en hak de munt. Meng het gehakt met de helft van het ei, de munt, de kaneel, zout en peper (vulling 1).
Stoom de spinazie 1 minuut op 100 graden Celcius en hak het fijn. Brokkel de feta en voeg het bij de spinazie. Breng op smaak met (weinig) zout en peper (vulling 2).
Rol het deeg uit en maak van de helft rondjes met behulp van een steker en snijd van de rest vierkantjes. Bestrijk de randjes met water en schep er een beetje vulling op. Vouw ze dicht en druk de randen aan met een vork. Vul de rondjes met de spinzievulling (vulling 2) en de vierkantjes met het gehakt (vulling 1). Bestrijk ze met de rest van het ei en bestrooi de spinaziesambusak met sesamzaadjes. Verwarm de oven voor de hetelucht 180 graden Celcius en bak ze in 20-25 minuten gaar.

Voor diegenen onder jullie die geen stoomoven hebben: gewoon 100 gr diepvries bladspinazie ontdooien, goed uitknijpen en klaar! En voor diegenen die even geen lamsgehakt in huis hebben: met rundergehakt lukt het ook! Overbodig om te zeggen dat ik de varianten met de diepvriesspinazie en rundergehakt heb gemaakt....

Tot slot: ik had behoorlijk wat vulling over. Dat betekent waarschijnlijk dat ik het deeg dunner had moeten uitrollen en dus meer sambusaks had kunnen maken. Ik heb het echter opgelost door voor de resterende vulling bladerdeeg te gebruiken.

Ik wens jullie allemaal een goed uiteinde en een gelukkig, gezond en vooral smakelijk 2010!

Tortillasoep

Na een extreem luie en lekkere (dat laatste met dank aan mijn maman) Kerst is het nu hoogste tijd om zelf weer eens aan het kokkerellen te gaan. Dat vroege goede voornemen is gisteren direct in daden omgezet. Een tijdje geleden had ik al eens iets gekookt uit het nieuwste boek van Jamie Oliver ("Jamie's Amerika") en ik moet zeggen: da's toch wel weer echt een leuk boek. Ik vond opnieuw een recept waar ik wel mee uit de voeten kon, al heb ik er links en rechts behoorlijk aan geknutseld.

Het recept voor deze tortillasoep komt namelijk uit het Arizona-gedeelte van dit boek en daarvan verwacht ik dan toch wel dat het lekker pittig is. Die pit ontbreekt echter geheel in het originele recept en daarom heb ik er zelf maar de nodige chili aan toegevoegd. Jamie maakt qua kruiden alleen gebruik van gedroogde salie. Gedroogde salie?! Daar kun je me mee wegjagen. Ik ben gek op salie, maar dan wel op verse. Wat mij betreft mag op het voorschrijven van droge salie in een recept een hele nare straf staan. Nou ja, we zullen het hem maar vergeven. Uiteindelijk maakt iedereen wel eens een foutje.

Onderstaand het door mij aangepaste recept van deze heerlijke en gezonde soep. Toegegeven, het vele snijwerk maakt het bewerkelijk, maar het is de moeite waard!

Ingrediënten, voor 4 personen:

2 teentjes knoflook, fijngehakt
1 ui, grof gesneden

2 gele paprika's, in stukjes

2 groene paprika's, in stukjes

2 grote wortels, in stukjes

2 grote tomaten, in grove stukken

1 blikje tomatenstukjes (400 gr)

2 laurierblaadjes

2 blokjes kippenbouillon

2 theelepels chilipoeder

2 theelepels paprikapoeder

tortillachips (naturel)

olijfolie

zeezout en versgemalen zwarte peper

Zet een grote pan op matig tot laag vuur en schenk er een scheut olijfolie in. Doe de ui, knoflook, wortel en paprika in de pan en laat 10-15 minuten zachtjes bakken tot ze zacht zijn. Roer geregeld om te voorkomen dat ze aanzetten.

Doe er de gehakte verse tomaten en de laurierblaadjes bij, verkruimel de bouillonblokjes in de pan en voeg de gehakte tomaten uit blik toe. Breng op smaak met chilipoeder, paprikapoeder, zeezout en peper. Giet er ongeveer 2 tomatenblikken water bij, breng aan de kook, draai het vuur laag en laat het ongeveer 20 minuten pruttelen terwijl je geregeld roert.

Leg de tortillachips op een bakplaat, besprenkel met olijfolie en bestrooi rijkelijk met paprikapoeder en chilipoeder. Zet de tortillachips 5 minuten in een voorverwarmde oven van 180 graden Celcius.

Je kunt de soep zo opdienen of iets fijnstampen, waardoor het meer gebonden wordt. Schep de soep tenslotte in kommen en steek de tortillachips erin.

Memories of Asia

Een tijdje geleden las ik op de website van Misset Horeca dat de "Verkiezing van de beste Chinees van Nederland" had plaatsgevonden. Op de 4e plaats was "Memories of Asia" uit Arnhem geland. Daar was ik wel eens geweest, maar - zonder overdrijven - dat was meer dan 10 jaar geleden. Tijd om er weer eens naar toe te gaan....

In alle consternatie - yes, op het laatste moment toch nog een plekje kunnen reserveren! - vergat ik mijn camera, dus de vage kiekjes van mooie gerechtjes blijven jullie bespaard. In plaats daarvan zullen jullie het moeten doen met mijn beschrijving van de verschillende gangen.

Laat het maar meteen duidelijk zijn: "Memories of Asia" is ge-wel-dig! Vriendinnetje L. had zich (zonder morren) aangemeld om mee te gaan en leek aan het einde van de avond enigszins verbijsterd (geërgerd?) dat ik haar nog nooit eerder had meegenomen naar deze "Chinees". Het moge duidelijk zijn dat dit restaurant geen doorsnee-Chinees is:

Er is geen kaart. Aan het begin van de avond kun je opgeven waar je niet van houdt. Dat lijstje was bij ons erg beperkt en we wilden graag van alles proeven; vlees, vis, vegetarisch, alles ok. Er volgen dan 3 gerechtjes en daarna kun je iedere keer beslissen of je nog een "ronde" meedoet. Na de eerste 3 gerechtjes krijg je een spoom ("ja hoor, vul maar op met sparkling wine") en je gaat gewoon net zo lang door als je wilt. Vriendinnetje L. en ik hebben de volgende gerechtjes met veel smaak verorberd:

* St. Jacobsschelp met glasnoedels en peultjes (en veel knoflook!)
* Struisvogel - heel fijngehakt en geserveerd in een blad ijsbergsla (de bedoeling is dat je het oprolt tot een soort loempia en met je vingers eet)
* Roodbaars
* Springbok (voor vriendinnetje L. - ze heeft een groot zwak voor alles wat uit Zuid-Afrika komt) - erg mals en met een licht zoete saus
* Wild zwijn (voor mij - ik neem graag genoegen met de producten van de Veluwe) - opnieuw supermals en met een iets scherpere saus
* White Tiger garnalen - hele exemplaren, lekker met je vingers eten! Gekruid met 5 spice poeder.
* Lam met wilde spinazie voor vriendinnetje L. Op dit punt had ik aangegeven te stoppen, maar gelukkig kwam er toch nog een mini-bordje voor mij... Daar word ik toch zo blij van...

De opsomming is te kort en doet het geheel geen eer aan. Het eten was super verzorgd, de bediening was perfect en attent, de wijnen waren lekker - kortom: L. en ik waren twee hele happy campers. We komen absoluut terug (dat gaat nu zeker geen 10 jaar meer duren).
We aten met z'n tweeën voor EUR 140,00 inclusief fooi. Dat is inclusief 4 glazen wijn, koffie en thee na en een fles bronwater. Niet goedkoop, maar oh.... wat was het de prijs waard.....!!

Zalm met cranberry

Vandaag opnieuw een gerecht met zalm. Ik had het best even kunnen bewaren tot later, maar gezien het gebruik van cranberry leek het me handig om hier toch even voor de Kerst melding van te maken. Zalm en cranberry - dat is niet een voor de hand liggende combinatie. Dat vond ik ook niet, maar tot mijn grote verbazing smaakt het zalig! Ik had er ergens over gelezen, maar ik weet absoluut niet meer waar. Het onderstaande recept is dus gebaseerd op mijn vage herinnering en eigen ervaringen:

Ingrediënten (voor 2 personen):

moot zalmfilet (ca. 400 gr)
2 eetlepels cranberry compote of cranberry jelly
5 takjes verse tijm
zout en peper

Bestrooi de zalm met peper en zout en bestrijk hem dan royaal met de cranberry. Doe dit slechts aan 1 kant (zijnde niet de vel-zijde)! Peuter de verse tijm van de takjes en verdeel over de cranberry. Bak dan de zalm circa 5 minuten op de vel-zijde en laat hem daarna nog even circa 7 minuten onder de grill (op 175 graden Celcius) staan. De cranberry compote / jelly wordt bij verwarming vloeibaar, dus het is normaal als een deel er van afglijdt. Dat kun je gewoon weer terug leggen...

Ik serveerde deze zalm op een bedje van linzen. De linzen waren alleen gekruid met zout en peper en - opnieuw! - een kleine lepel cranberry jelly. Ook dit lijkt een onmogelijke combinatie, maar als Albert Heijn Excellent het doet.... Ik had namelijk gezien dat in het "Vegetarisch taartje" van AH ook linzen en cranberry compote gecombineerd worden. Het taartje gaat niet bij mij landen, maar hartelijk dank voor het idee!

Tenslotte: opnieuw excuses voor de miserabele kwaliteit van de foto. Er gloort echter hoop! In januari ga ik een workshop digitale food-fotografie volgen (samen met Marieke van Alle Taarten), dus volgend jaar hoop ik jullie versteld te doen staan van alle smakelijke, goed belichte en vooral scherpe foto's...!

A Christmas tiramisu disaster

Toen ik de winkel nog niet had, nodigde ik graag de hele familie uit voor het Kerstdiner. Nee, ze mochten niets doen en nee, ze hoefden vooral niets mee te brengen en ja, ik regelde alles. Ik stond dan 2 dagen in de keuken en had uiteindelijk geen honger meer, maar ik had wel genoten!

Tegenwoordig ben ik - na wekenlang non-stop in de winkel te hebben gestaan - met Kerst compleet knock out en laat ik me graag verwennen. Meestal bied ik dan wel aan om het dessert te maken en dit jaar had ik bedacht dat het stroopwafel tiramisu zou gaan worden. Vorig jaar had ik een andere tiramisu-variant (namelijk met speculaas) gemaakt en gezien het succes daarvan, ging ik dit jaar niet al te drastisch varieren.

Natuurlijk moest het recept wel een keer proefdraaien, dus het weekend voor Kerst ging ik aan de slag. Tja... we moesten hopen op een goede uitvoering, want de generale repetitie was een drama! Je hebt soms van die dagen dat alles fout loopt.... Ik ging bijvoorbeeld even boter smelten in de magnetron. Alleen... als je even niet oplet, gaat de gesmolten boter dan koken en veroorzaakt het een gesmolten-boter-explosie. Fijn, de hele combi-magnetron zat dus onder de gesmolten boter en ik kon lekker gaan poetsen. Dit nam enige tijd in beslag en dus was de koffie - die ik nodig had om gelatine in op te lossen - afgekoeld van kokend heet tot lauwwarm. Waardoor dus de gelatine niet goed wilde oplossen....
Trouwens: ik dacht dat ik de combi-magnetron echt goed had schoongemaakt, maar toen ik de volgende ochtend broodjes wilde bakken, kwamen er zwarte wolken uit. Ik trok de conclusie dat ik maar beter even uit de keuken kon blijven.

Uiteindelijk was het de dag voor de Kerst en had ik gepland om 's avonds dan toch maar de tiramisu te maken (ik wist nu immers hoe het NIET moest). Maar... de vele uren in de winkel begonnen z'n tol te eisen en m'n enthousiasme en motivatie om 's avonds de keuken in te gaan waren... nihil (naar boven afgerond). En toen bleek ineens dat kerstengelen toch bestaan: net op het moment dat ik in de winkel m'n hoge hakken stond te vervloeken en de uren aftelde voor ik ze uit mocht doen, rinkelde m'n mobiel. Marieke van Alle Taarten bleek nog wat "restanten" te hebben van haar opdrachten en ze stelde voor om een tasje bij mij thuis aan de deur te hangen - want zelf kon ze geen suiker meer zien. Oh, wat was het een zoet moment toen ik bij thuiskomst de volgende kunstwerkjes aantrof:

Je zult begrijpen dat ik geen enkele moeite meer heb gedaan om een tiramisu in elkaar te draaien. De taartjes gingen mee naar mijn maman en deden daar dienst als dessert. Na uitgebreide bewondering bleek dat ze nog lekkerder smaakten dan ze eruit zagen... Marieke, heel hartelijk dank!!

Vanilla roasted pears

Vandaag opnieuw een recept dat ik heb geleend van een andere blogger. Deze "Vanilla roasted pears" zijn afkomstig van Smitten Kitchen - geweldige foodblog, echt de moeite waard om te volgen.

Traditioneel beschouw ik mijn stoofpeertjes als mijn specialiteit. Stel je voor: dieprode peertjes, urenlang gebadderd in rode wijn, port en druivensap, samen met de nodige citroenschil, kaneelstokjes en steranijs.... Mjum... Maar helaas, sinds ik de winkel heb, heb ik nauwelijks de gelegenheid om in de decembermaand uren in de keuken te kunnen staan. Gelukkig heeft mijn maman de "zware" taak op zich genomen om de peertjes volgens mijn recept te maken, dus heel ernstig heb ik er niet onder te lijden...

Toch... ik wilde met peren aan de slag, maar het moest wel allemaal in een uurtje klaar zijn. Hier doen de "Vanilla roasted pears" hun intrede. Gisteravond gemaakt en - ik wil niet verwaand overkomen, maar het valt niet te ontkennen - hemels lekker....

Dit recept schijnt voor 4 personen te zijn (maar minder is ook mogelijk...) Je hebt nodig:

60 gr suiker

1/2 vanillestokje (zaadjes eruit geschraapt)

675 gram handperen (geschild, ontdaan van kern en steeltje, ik heb Conference gebruikt)

2 eetlepels citroensap

2 eetlepels water

25 gr ongezouten boter

Verwarm de oven voor op 190 graden Celcius. Doe de suiker in een kommetje en roer de vanillezaadjes erdoor.

Leg de stukken peer in een grote ovenschaal met de snijzijde naar boven. Verdeel het citroensap over de peertjes en strooi dan de vanillesuiker erover. Snij het (lege) vanillestokje doormidden en leg het tussen de peertjes. Giet het water in de ovenschotel en verdeel de boter in kleine stukjes over de peren.

Zet de schotel 30 minuten in de oven. Keer de peertjes dan om en laat de peertjes nog circa 25 minuten roosteren. Zorg ervoor dat je in de tussentijd regelmatig het fruit met het kookvocht bedruipt.

Warm serveren....

Zalm a la Nathalie en groente a la Bep

Beter goed gejat, dan slecht bedacht... Daarom maakte ik afgelopen weekend zalm met ketjap, gebaseerd op de belevenissen van mede-blogger Nathalie. Ik lees haar blog met veel plezier - ze zit iets meer in Griekse hoek dan ik, maar verder komen onze kookstijlen redelijk overeen. Alle credits voor dit lekkere (oosterse!) visrecept gaan dus naar haar!

Behalve het visje moest er natuurlijk ook nog een beetje groente op tafel komen. Om in Indische sferen te blijven heb ik steun gezocht bij good-old Bep Vuyk. Niets ten nadele van Lonny Gerungan, maar er bestaat natuurlijk maar 1 standaardwerk over de Indonesische keuken en dat is het "Groot Indonesisch kookboek" van Bep Vuyk. In dit boek vond ik een recept voor gestoofde aubergines in een sausje met ketjap, citroen en sambal. Die aubergines heb ik overboord gegooid - ik vind namelijk sperzieboontjes heel lekker met ketjap - maar het sausje heb ik gehouden. Bep geeft echter geen duidelijke hoeveelheden aan - het komt allemaal aan op je eigen smaak. Voor diegenen onder ons die toch liever een duidelijke leidraad hebben, volgt hieronder mijn aanpak:

400 gr zalmfilet

1 eetlepel ketjap manis (zoete ketjap)

400 gr sperziebonen

1 rode paprika, in dunne reepjes

500 gr kleine krieltjes

1 theelepel sambal oelek (maar ik heb sambal badjak gebruikt)

sap van een halve citroen

1,5 eetlepel ketjap manis

De zalmfilet wordt klaargemaakt a la Nathalie. Bestrijk dus de zalmfilet met de ketjap manis, bestrooi met peper en zout en laat dit circa een kwartier intrekken.

Kook de sperziebonen in circa 8 minuten beetgaar. Doe de krieltjes zo'n 6 minuten in de magnetron op vol vermogen (cf aanwijzing op de verpakking). Roerbak de rode paprika in een wok tot beetgaar, voeg dan de sperziebonen, krieltjes, sambal, citroen en ketjap toe en laat het geheel nog even pruttelen.

Grill in de tussentijd de zalmfilet in een grillpan (licht ingevet) aan twee kanten.

Nathalie bestrooit de zalmfilet net voor het opdienen met geroosterde sesamzaadjes. Een buitengewoon goed plan, maar ik had helaas geen sesamzaadjes meer in huis....

Flexibele roomkaaspasta

Hoewel ik echt probeer om zoveel mogelijk te koken uit de boeken in de winkel, smokkel ik heus wel eens. Geen zin, geen tijd, geen inspiratie - whatever. Soms doe ik dan een beroep op min-of-meer-kant-en-klaar maaltijden. Geen opwarm-magnetron-maaltijden, maar spullen als quiches, pancakes, maaltijdsalades etc. Moet kunnen, zelfs als je een kookboekenwinkel hebt (al schep ik er de volgende dag zeker niet over op).

Op dagen dat ik wel zin en tijd heb om te koken, maar geen inspiratie om lang na te denken, maak ik m'n flexibele roomkaaspasta. Het recept heeft maar 2 vaste ingrediënten: pasta en roomkaas (wow...). Voor de rest doe je er alles in wat je tegenkomt, wat nog in de koelkast ligt of wat de groentenman in de aanbieding heeft. Het werkt zo:

Kook pasta (maakt niet uit welke soort, wat jij wilt) conform de aanwijzingen op de verpakking. Bewaar 1 a 2 kopjes van het kookvocht.

Bak op hoog vuur het kleingesneden vlees snel aan (kip, rundvleesreepjes, hamreepjes - of geen vlees) en voeg dan de fijngesneden groente toe (ui, prei, paprika, paddenstoelen, paksoi, wortel, tomaat - de lijst is eindeloos). Laat het geheel pruttelen tot vlees en groente voldoende gaar zijn. Voeg dan de inhoud van een kuipje roomkaas (gewoon van het AH-huismerk - is lang houdbaar en ligt dus altijd bij mij in de koelkast) toe en roer dit door het vlees-groentenmengsel zodat het smelt. Verdun dan het mengsel door het pasta-kookvocht naar wens toe te voegen. Pasta erbij, peper en zout naar smaak en klaar!

In plaats van het kookvocht kun je het geheel ook verdunnen door kookroom (light) toe te voegen. Kookroom heb ik niet standaard in huis en tja, het kookvocht is er toch... Kortom: dit hele "recept" (ik durf het woord bijna niet te gebruiken) draait om makkelijk - maar door de verse groente is het wel gezond!

De foto toont m'n laatste roomkaas-creatie, gemaakt met kip, rode paprika, prei, bosui, kastanjechampignons en oesterzwammen.

Volgende keer kom ik hopelijk met een gerecht op een wat hoger culinair niveau... Als de Sinterklaasdrukte voorbij is, heb ik weer wat meer tijd om te experimenteren!