Tegenwoordig ben ik - na wekenlang non-stop in de winkel te hebben gestaan - met Kerst compleet knock out en laat ik me graag verwennen. Meestal bied ik dan wel aan om het dessert te maken en dit jaar had ik bedacht dat het stroopwafel tiramisu zou gaan worden. Vorig jaar had ik een andere tiramisu-variant (namelijk met speculaas) gemaakt en gezien het succes daarvan, ging ik dit jaar niet al te drastisch varieren.
Natuurlijk moest het recept wel een keer proefdraaien, dus het weekend voor Kerst ging ik aan de slag. Tja... we moesten hopen op een goede uitvoering, want de generale repetitie was een drama! Je hebt soms van die dagen dat alles fout loopt.... Ik ging bijvoorbeeld even boter smelten in de magnetron. Alleen... als je even niet oplet, gaat de gesmolten boter dan koken en veroorzaakt het een gesmolten-boter-explosie. Fijn, de hele combi-magnetron zat dus onder de gesmolten boter en ik kon lekker gaan poetsen. Dit nam enige tijd in beslag en dus was de koffie - die ik nodig had om gelatine in op te lossen - afgekoeld van kokend heet tot lauwwarm. Waardoor dus de gelatine niet goed wilde oplossen....
Trouwens: ik dacht dat ik de combi-magnetron echt goed had schoongemaakt, maar toen ik de volgende ochtend broodjes wilde bakken, kwamen er zwarte wolken uit. Ik trok de conclusie dat ik maar beter even uit de keuken kon blijven.
Uiteindelijk was het de dag voor de Kerst en had ik gepland om 's avonds dan toch maar de tiramisu te maken (ik wist nu immers hoe het NIET moest). Maar... de vele uren in de winkel begonnen z'n tol te eisen en m'n enthousiasme en motivatie om 's avonds de keuken in te gaan waren... nihil (naar boven afgerond). En toen bleek ineens dat kerstengelen toch bestaan: net op het moment dat ik in de winkel m'n hoge hakken stond te vervloeken en de uren aftelde voor ik ze uit mocht doen, rinkelde m'n mobiel. Marieke van Alle Taarten bleek nog wat "restanten" te hebben van haar opdrachten en ze stelde voor om een tasje bij mij thuis aan de deur te hangen - want zelf kon ze geen suiker meer zien. Oh, wat was het een zoet moment toen ik bij thuiskomst de volgende kunstwerkjes aantrof:
Je zult begrijpen dat ik geen enkele moeite meer heb gedaan om een tiramisu in elkaar te draaien. De taartjes gingen mee naar mijn maman en deden daar dienst als dessert. Na uitgebreide bewondering bleek dat ze nog lekkerder smaakten dan ze eruit zagen... Marieke, heel hartelijk dank!!
Wat een geweldig blog weer :) Ik zie de rokende combi al helemaal voor me. In die van mij onweert het sinds enige tijd, krijg het er niet uit:( En ik ben heel vereerd dat je zo genoten hebt van alle zoetigheid, ik zit (nog steeds) aan de olijven..
BeantwoordenVerwijderen