De magie van macarons

Al weken liep ik er tegenaan te hikken. Ik praatte er eindeloos over, las alles wat los en vast zat (boeken, foodblogs en alles wat er verder nog op Internet te vinden was), noemde het al in eerdere blogs, slingerde mijn plannen via Twitter de wereld in en blies een eerste poging af (wegens ontbrekende spuitzak), maar ooit moest het er van komen: macarons.
Doodeng, want - hoewel er honderden opvattingen over de juiste methode zijn - iedereen is het over één ding eens: macarons maken is heel moeilijk en minimaal de eerste 5 pogingen mislukken. Bedenk dan, dat dit ook gezegd wordt door vooraanstaande patissiers. Dat zijn geen bemoedigende berichten voor een amateur-enthousiasteling...
Helaas had ik geen kans om me laten bijscholen door Hisako Ogita en zijn boek "I love macarons" - het boek is moeilijk verkrijgbaar en ieder exemplaar was direct weer verkocht. Een goede zaak voor Cook & Book, maar een beetje lastig voor mij. Uiteindelijk gebruikte ik het recept van Sweet Tartelette en maakte ik dankbaar gebruik van het door Marieke van Alle Taarten ter beschikking gestelde suikerbakkerspoeder (want: in normaal Nederlands poedersuiker zit een heel klein beetje maizena - en maizena schijnt funest te zijn voor macarons). Kortom: aan de slag! En wat viel het mee....

Ter info:
1)  De eiwitten moeten indrogen. De tijd die hiervoor nodig is en de methode waarop (in koelkast, buiten koelkast, in magnetron) varieert per recept, maar ik koos voor de gulden middenweg: 24 uur in de koelkast (losjes afgedekt met een velletje keukenpapier) en 24 uur buiten de koelkast.
2) Gemalen amandelen zijn een tikje te grof gemalen voor macarons. Ik gebruikte amandelmeel, verkrijgbaar bij de natuurwinkel.
3)  Zoals vermeld, is het gebruik van poedersuiker af te raden. Suikerbakkerspoeder is verkrijgbaar in de groothandel, maar voor consumenten ook op diverse Internetsites.

90 gr eiwitten (=3 eiwitten, 2 x 24 uur ingedroogd)
25 gr fijn tafelsuiker
200 gr suikerbakkerspoeder
110 gr amandelmeel
1 theelepel kleurpoeder

Klop de eiwitten (in standmixer of keukenmachine) tot een schuim (denk: bubbelbadschuim) en voeg dan langzaam het fijne tafelsuiker toe. Blijf mixen tot de eiwitten een mooie glans hebben gekregen en de dikte van scheerschuim hebben gekregen.
Voeg de suikerbakkerspoeder, de kleurstof en het amandelmeel toe en spatel dit voorzichtig door de eiwitten heen. Let op! Te kort spatelen = te dik beslag, te lang spatelen = te dun beslag. Doe de volgende test: een klein hoopje beslag mag licht uitlopen (de top mag iets inzakken), maar zeker niet meer dan dat.
Doe het beslag in een spuitzak en spuit de schelpen (diameter van ca. 4 cm) op bakpapier of een siliconen matje. Laat de schelpen 30-60 minuten staan (ze drogen dan weer een beetje in). Verwarm de oven voor op 135 graden Celcius. Bak de macaron-schelpen 15-20 minuten en laat ze dan volledig afkoelen. [Dit verschilt per oven: ik bakte de schelpen 20 minuten, liet ze toen nog 10 minuten in de uitgeschakelde oven staan en daarna volledig afkoelen].
Voor de vulling maakte ik een simpele mix van 100 gr ricotta (maar mascarpone is beter) en 2 eetlepels lemon curd.

En toen... waren m'n macarons weliswaar niet perfect, maar voor een eerste poging buitengewoon goed gelukt. Het is nu een paar dagen geleden, maar ik ben er nog steeds irritant trots op. Gelukkig houd de herinnering aan een volledig ingezakte kastanjecake (absoluut niet blogwaardig) me nog net met 2 benen op de grond...!